Gisteren hadden we de eer om ook eindelijk eens lekker thuis op het schitterende nieuwe kunstgras te mogen spelen, vriendschappelijk tegen D4!
Michael gaf vooraf aan dat hij weer eens lekker vlot wilde doorwisselen en dat betekent voor de speler in het veld; Kijk goed om je heen wie je bij je hebt om te kunnen doortikken! Dat blijft wel het onderwerp van gesprek en training: driehoekjes maken, combineren, kijken en tikken (in plaats van tukken). Toegegeven; het is best lastig. Jullie zitten nu ongeveer op een niveau waarop je redelijk controle hebt over de bal, maar dat je hem ook nog best snel kwijtspeelt... De echte toppers, en daarmee bedoel ik dan ook de beste selectiespelers, die lopen gemakkelijk links en rechts om zich heen kijkend met de bal aan de voet het veld over. Die weten dus altijd wie waar staat en wie het best aanspeelbaar is. Wij, kanjers van D7 zijn soms nog wat teveel met de ogen naar de grond gericht en kunnen daardoor minder snel combineren. Geeft niks, het gaat al stukken beter dan een half jaar geleden, jullie tonen inzet en resultaat hebben we ook al veel gezien.
De wedstrijd:
Jullie begonnen goed, de warming up liep prima en keurig in het gelid draafden we de eerste helft met tegenwind naar het doel van D4. Achteraf gezien; we hadden de vele kansen die er kwamen toen meteen moeten verzilveren, het had gemakkelijk gekund. We kwamen op 1 - 0 voorsprong en dat was meer dan terecht. Helaas scoorden de tegenstanders vlak voor rust nog even tegen waardoor de stand 1 -1 bleef bij het rustsignaal.
Daarna, in de tweede helft gaf D4 enorm gas. Ze bouwen in een paar minuten de stand uit naar 4 -1. Jammer jammer jammer. Het esprit was er niet uit bij D7 maar het overzicht wel. Het zag er een beetje rommelig uit. Op karakter werden er toch nog twee goals in het juiste doel gemaakt; de eindstand werd derhalve 4 - 3 voor D4. Helemaal niet slecht, maar we hadden het kunnen winnen. We zagen wel een paar zeer handige dribbelelaars op de mat, ondanks ons goede voornemen werden om ze te dekken werden deze soms watervlugge gastjes teveel los gelaten. Dat gaf ze net genoeg kansen om het verschil te maken.
Lig er niet wakker van! Het was ook een goede training in het aanpassen aan veranderende omstandigheden. Jullie hebben wel degelijk hard gewerkt en weer sportief, stoer en trots gespeeld. Dat is altijd weer mooi om te zien en mee te maken! De volgende wedstrijd verwachten we op 12 december! Wie er dan allemaal wel en niet meedoen weten we nog niet exact. We zien dat Jip ook een maandje uitgeschakeld is helaas, voor een ingreepje gaat hij even naar het ziekenhuis maar is na de winterstop hopelijk weer van de partij. Sterkte man!
Intussen gaan we aanstalten maken om de nieuwe tenue's te bestellen. De onderhandelingen met de club over de verantwoordelijkheid voor het textiel en het wassen daarvan worden nog heel even gevoerd maar we wachten nu niet lang meer; ook D7 moet nu snel in het nieuw!!
zondag 29 november 2009
donderdag 26 november 2009
Opkrabbelen en stoer verder
In een zwoele najaarszon zag het er in Almere redelijk uit. Het hoofdveld was voor D7 ontruimd en de temperatuur was erg goed. We hadden wel te maken met het feit dat zeer veel belangrijke vaste spelers van ons niet konden meespelen. Tenauwernood kwamen we met een aantal invallers aan het totaal van 12 en daarmee ging D7 dus de strijd aan. Toen de tegenstanders zich lieten zien slikten sommigen even, wat een lengte!? Wat een leeftijd? We kwamen later tot de ontdekking dat er in het Almeerse team enkele spelers liepen die al in de 2e van de middelbare school zitten. Tsja. Intussen bereidde D7 zich geheel zelfstandig voor met een degelijke warming up. Klasse jongens!
De scheidsrechter ging gezellig mee de kleedkamer in, in de Almeerder kleedkamer naturlijk en handenwrijvend dribbelde hun coach erachteraan. Wat een fijn middagje ging dat worden! We hebben het gezien. De eerste helft werd snel duidelijk dat we een verloren race liepen. Een zeer schaarse aanval van Victoria werd door Giraffe-lange verdedigers geannuleerd. Fysiek waren deze jongens echt een maatje te groot en dus ook te snel voor ons. Eigenlijk had Almere wel een klein scorings-probleem; ze werkten soms beroerd af op ons doel. Als er bij hun een echte spits had rondgelopen hadden we nog veel meer tegengoals gehad. Een soort van mazzel dus, in de eerste helft.
Toch viel het nog mee, bij rust was de achterstand slechts 3 doelpunten. Victoria koos voor alles of niets: (eigenlijk wel logisch want wat moet je anders in een uit-wedstrijd zonder return? Proberen de uitslag laag te houden? Dat heeft dus ook geen zin.) Countervoetbal dus. Ons middenveld raakte echter het spoor een beetje bijster en kon steeds niet snel genoeg schakelen. Daardoor vielen er grote gaten en had de achterhoede het zwaar. Toch een paar namen; Het moet gezegd worden dat Tim, Tom en gastspeler Koen echt keihard gewerkt hebben. Ries deed op doel wat hij kon maar had toch aan het eind het nakijken. Aan alle andere spelers meken we een groot compliment omdat:
- Victoria D7 het buitengewoon sportief heeft opgevat, geen flauwe overtredingen.
- Alle spelers van D7 hebben geknokt voor wat ze waard waren. Goed om te zien.
- We hadden een beetje pech met de buitenspel-goal van de tegenstanders plus het feit dat zij de buitenspelval goed beheersten. Maar daar moeten wij wel mee leren omgaan.
- Er is niet gehuild of geklaagd. Jullie hebben aangetoond dit jaar dat we weten wat winnen is, maar als er een verliespartij gespeeld wordt blijven jullie jezelf. Goed!
Het bekertoernooi is ten einde.
We gaan door in de competitie en daar is nog alles mogelijk!
De scheidsrechter ging gezellig mee de kleedkamer in, in de Almeerder kleedkamer naturlijk en handenwrijvend dribbelde hun coach erachteraan. Wat een fijn middagje ging dat worden! We hebben het gezien. De eerste helft werd snel duidelijk dat we een verloren race liepen. Een zeer schaarse aanval van Victoria werd door Giraffe-lange verdedigers geannuleerd. Fysiek waren deze jongens echt een maatje te groot en dus ook te snel voor ons. Eigenlijk had Almere wel een klein scorings-probleem; ze werkten soms beroerd af op ons doel. Als er bij hun een echte spits had rondgelopen hadden we nog veel meer tegengoals gehad. Een soort van mazzel dus, in de eerste helft.
Toch viel het nog mee, bij rust was de achterstand slechts 3 doelpunten. Victoria koos voor alles of niets: (eigenlijk wel logisch want wat moet je anders in een uit-wedstrijd zonder return? Proberen de uitslag laag te houden? Dat heeft dus ook geen zin.) Countervoetbal dus. Ons middenveld raakte echter het spoor een beetje bijster en kon steeds niet snel genoeg schakelen. Daardoor vielen er grote gaten en had de achterhoede het zwaar. Toch een paar namen; Het moet gezegd worden dat Tim, Tom en gastspeler Koen echt keihard gewerkt hebben. Ries deed op doel wat hij kon maar had toch aan het eind het nakijken. Aan alle andere spelers meken we een groot compliment omdat:
- Victoria D7 het buitengewoon sportief heeft opgevat, geen flauwe overtredingen.
- Alle spelers van D7 hebben geknokt voor wat ze waard waren. Goed om te zien.
- We hadden een beetje pech met de buitenspel-goal van de tegenstanders plus het feit dat zij de buitenspelval goed beheersten. Maar daar moeten wij wel mee leren omgaan.
- Er is niet gehuild of geklaagd. Jullie hebben aangetoond dit jaar dat we weten wat winnen is, maar als er een verliespartij gespeeld wordt blijven jullie jezelf. Goed!
Het bekertoernooi is ten einde.
We gaan door in de competitie en daar is nog alles mogelijk!
zaterdag 14 november 2009
D7: Ongeslagen en Victoriaans
D7 heeft vanochtend weer voor vuurwerk gezorgd aan het Jagerspaadje. De sinterklaasintocht in Loosdrecht was daardoor duidelijk slechter bezocht dan de voorgaande jaren. Logisch, want wie wilde er nu niet het vervolg zien op de "ongeslagen-reeks" van Victoria D7? Spannend hoor!
De tegenstanders uit Amersfoort deden aanvankelijk het ergste vrezen. Zij combineerden goed en schoten na een poging of zes dus ook de eerste treffer binnen. Op dat moment hadden ze al vanalles geprobeerd; tikjes, corners, breed leggen en afstandsschoten. Zoals we de laatste weken wel vaker hebben gezien liet D7 het aanvankelijk gewoon afweten. Het werd heel matig gecombineerd, het middenveld bleef hopeloos achterin hangen bij de schaarse uitbraken en de voorhoedespelers konden elkaar niet vinden. Zwak. Gelukkig gooide Jiven op enkele seconden voor het rustsignaal toch nog even de zweep erover en worstelde hij zich naar het doel van de Amersfoorters. Een buitengewoon fraaie stiftbal bekroonde zijn aanval en de keeper was gezien. 1-1, Rust.
Michael liet het er niet bij zitten. Komaan, doe eens mee! Er moest ge-voet-bald worden en dat begreep de ploeg zelf ook wel. De donderpreek werd afgesloten met een collectieve brul; "Gaan we ze nou pakken?" "Jaaaahhh!!" luidde het. Boodschap aan de voorhoede; meer samenspelen, boodschap aan het middenveld; beter doorschuiven, boodschap aan de achterhoede; meer combineren en niet bang zijn. Boodschap aan iedereen; AANVALLEN! De scheidsrechter; Even geen boodschap aan. Die was weer eens te laat en is daar op aangesproken.
Meteen na de fluit werd het verschil zichtbaar. Het bloed kolkte in de aderen van de Victorianen. De amper van griep bijgekomen Vos haalde al snel uit en legde de prachtige 2-1 in het net. Er volgde een vrije trap op 16-meter; Gijs meldde zich en deed wat hij wou; een keurige 3-1 binnendraaien. Het leuke van deze vrije trap was dat de keeper van CJVV een dusdanig hoge muur had opgestapeld (alle lange spelers) dat hij zelf helemaal niets meer zag! Daardoor grabbelde hij mis toen de bal hem naderde. Jiven, nog steeds fel en geïnspireerd deed ook weer een duit in het zakje; 4-1 en weer was het een fenomenaal stiftje. Don wilde niet achterblijven en het ontketende D7 liet via zijn voet de 5-1 aantekenen.
In de verte hoorden we de stoomfluit van de Sinterklaasboot duidelijk smeken. Ja jongens sorry, maar deze week moest het publiek even langs de lijn van D7 staan. Je weet nu waarom. Er sloop misschien wat vermoeidheid in de benen, of kou, want het was wel fris na de klaterende buien tijdens de warming up en de stormachtige winden. CJVV kwam namelijk in de eindfase nog drie keer heel dicht bij ons doel; de eerste werd voor open doel hopeloos gemist, wat een spontaan lachsalvo opleverde aan alle kanten. De tweede werd door onze verdediging gekeerd maar de derde keer was het toch nog raak; 5- 2 werd daarmee de eindstand.
Vuil en nat als wilde zwijntjes verlieten we het koude gras. De wedstrijd was een mooie, een spannende (alweer!), een sportieve, een heroïsche, een Victoriaanse.
Gefeliciteerd lui. We rekenen even uit; 3 bekerwedstrijden; ongeslagen. 9 Competitieduels; ongeslagen. Saldo: 12 wedstrijden ongeslagen. Het is een geweldig seizoen aan het worden. Volgende week.. pas op. De bekerwedstrijd tegen Almere! Om 13:30 is aldaar de aftrap. Laat ieder die niet kan komen zich snel melden, vanwege feestjes hebben we al twee uitvallers. Als we gaan ronselen willen graag snel weten hoeveel mensen er moeten komen. Groeten van uw verslaggever, die hoopt dat de volgende Ferrari die in Italië van de band rolt type "D7" gaat heten... Zou dat even kunen a.u.b?
PS
Veel plezier vanavond bij het Nederlands Elftal dat tegen Italië speelt. Enne, zet je schoen nog maar een keertje!
De tegenstanders uit Amersfoort deden aanvankelijk het ergste vrezen. Zij combineerden goed en schoten na een poging of zes dus ook de eerste treffer binnen. Op dat moment hadden ze al vanalles geprobeerd; tikjes, corners, breed leggen en afstandsschoten. Zoals we de laatste weken wel vaker hebben gezien liet D7 het aanvankelijk gewoon afweten. Het werd heel matig gecombineerd, het middenveld bleef hopeloos achterin hangen bij de schaarse uitbraken en de voorhoedespelers konden elkaar niet vinden. Zwak. Gelukkig gooide Jiven op enkele seconden voor het rustsignaal toch nog even de zweep erover en worstelde hij zich naar het doel van de Amersfoorters. Een buitengewoon fraaie stiftbal bekroonde zijn aanval en de keeper was gezien. 1-1, Rust.
Michael liet het er niet bij zitten. Komaan, doe eens mee! Er moest ge-voet-bald worden en dat begreep de ploeg zelf ook wel. De donderpreek werd afgesloten met een collectieve brul; "Gaan we ze nou pakken?" "Jaaaahhh!!" luidde het. Boodschap aan de voorhoede; meer samenspelen, boodschap aan het middenveld; beter doorschuiven, boodschap aan de achterhoede; meer combineren en niet bang zijn. Boodschap aan iedereen; AANVALLEN! De scheidsrechter; Even geen boodschap aan. Die was weer eens te laat en is daar op aangesproken.
Meteen na de fluit werd het verschil zichtbaar. Het bloed kolkte in de aderen van de Victorianen. De amper van griep bijgekomen Vos haalde al snel uit en legde de prachtige 2-1 in het net. Er volgde een vrije trap op 16-meter; Gijs meldde zich en deed wat hij wou; een keurige 3-1 binnendraaien. Het leuke van deze vrije trap was dat de keeper van CJVV een dusdanig hoge muur had opgestapeld (alle lange spelers) dat hij zelf helemaal niets meer zag! Daardoor grabbelde hij mis toen de bal hem naderde. Jiven, nog steeds fel en geïnspireerd deed ook weer een duit in het zakje; 4-1 en weer was het een fenomenaal stiftje. Don wilde niet achterblijven en het ontketende D7 liet via zijn voet de 5-1 aantekenen.
In de verte hoorden we de stoomfluit van de Sinterklaasboot duidelijk smeken. Ja jongens sorry, maar deze week moest het publiek even langs de lijn van D7 staan. Je weet nu waarom. Er sloop misschien wat vermoeidheid in de benen, of kou, want het was wel fris na de klaterende buien tijdens de warming up en de stormachtige winden. CJVV kwam namelijk in de eindfase nog drie keer heel dicht bij ons doel; de eerste werd voor open doel hopeloos gemist, wat een spontaan lachsalvo opleverde aan alle kanten. De tweede werd door onze verdediging gekeerd maar de derde keer was het toch nog raak; 5- 2 werd daarmee de eindstand.
Vuil en nat als wilde zwijntjes verlieten we het koude gras. De wedstrijd was een mooie, een spannende (alweer!), een sportieve, een heroïsche, een Victoriaanse.
Gefeliciteerd lui. We rekenen even uit; 3 bekerwedstrijden; ongeslagen. 9 Competitieduels; ongeslagen. Saldo: 12 wedstrijden ongeslagen. Het is een geweldig seizoen aan het worden. Volgende week.. pas op. De bekerwedstrijd tegen Almere! Om 13:30 is aldaar de aftrap. Laat ieder die niet kan komen zich snel melden, vanwege feestjes hebben we al twee uitvallers. Als we gaan ronselen willen graag snel weten hoeveel mensen er moeten komen. Groeten van uw verslaggever, die hoopt dat de volgende Ferrari die in Italië van de band rolt type "D7" gaat heten... Zou dat even kunen a.u.b?
PS
Veel plezier vanavond bij het Nederlands Elftal dat tegen Italië speelt. Enne, zet je schoen nog maar een keertje!
maandag 9 november 2009
D7: Op karakter
Beste allemaal,
Zaterdag hebben jullie je weer van je beste kant laten zien. In Wilnis was het koud en nat maar de wedstrijd die jullie hebben gespeeld was hartverwarmend. Keurig op tijd stonden jullie klaar en konden we de opstelling bekend maken. We hadden eindelijk Roel eens in het ware tenue binnen de ploeg! Diederik Bouter uit D6 viel in en Gijs speelde toch, ondanks zijn griepverschijnselen vrijdag. Jip, Tom en Bram konden niet meedoen.
De meiden van Wilnis MD1 waren duidelijk niet van plan om zich te laten piepelen. Vol overgave stortten zij zich in de strijd. D7 begon een beetje zoekend aan de partij. Veel passes kwamen niet goed aan, er was duidelijk wat geschoven met posities. Wilnis combineerde sterk en brak een paar keer goed uit, maar in onze achterhoede bleef de zaak keurig op slot. Diederik op links-back, was opgewassen tegen twee forse dames die beurtelings een poging deden hun rechtervleugel uit te buiten wat keer op keer mislukte. Tim stond weer als vanouds grondig op te ruimen. Een paar keer moest de bal over de zijlijn maar dikwijls ging het leer ook hoog naar de voorhoede. Anna en Roel vlogen een paar keer mooi weg op rechts. Bas en Knib deden hun best op links. Daan Vos scharrelde op alle fronten was kansjes bij elkaar. Gijs maakte zijn reputatie als vleugelspeler helemaal waar en liep een paar keer mooi door naar de achterlijn. Jiven had moeite om de stevige Winisserser meiden te passeren, het lukte wel een paar keer, samen met Don, maar ze weren toch vaak weer ingehaald en soms zelfs neergehaald. Gelukkig speelden we op kunstgras, erg fijn, zeker met het natte weer. Timo werd door het elftal al in de kleedkamer gecomplimenteerd voor zijn rol tijdens de training. Hij zit er lekker in en speelde ook een toffe wedstrijd. Ries maakte veelvuldig gebruik van zijn harde schot; in de eerste helft kwamen er meerdere kansen voor D7 simpelweg voort uit een harde en verre uitbal van onze keep.
Daan Vos liet zijn veters voorafgaand aan de wedstrijd strikken door de immer dienstbare coach. Die stelde wel een voorwaarde; Daan zou als contra-beleefdheid een doelpunt maken. Dat gebeurde niet maar wat Daan wel deed was ook een doelpunt waard: Tijdens een snelle uitbraak op links verschalkte hij een paar meidenbenen en legde daarna beheerst af op zijn naamgenoot; Daan Knibbeler scoorde de openingstreffer. Bij rust was het dus 1 - 0. Eervol voor beiden. Dat deze wedstrijd geen doelpuntenfestijn ging worden was allang duidelijk. Zaak dus om verstandig om te gaan met de voorsprong.
Vlak na rust had Wilnis geluk, nou ja, ze waren ook wel goed en heel erg gedreven. Een mooi opgebouwde aanval eindigde met een exclusief draaiballetje van een leuke blonde schutter: 1 - 1, de bal vloog in de verre hoek, uiterst laag. Onbereikbaar voor Ries, wel jammer. Pak op die bal, en er tegenaan maar weer.
De tweede helft was het stuivertje wisselen; keer op keer kregen we kansjes en moesten we de dames dicht bij ons doel dulden. Het bleef 1 -1 tot een paar minuten voor het einde. Maar toen was het Gijs, nog maar amper hersteld van griep die even stevig doordrukte en de verlossende 2 - 1 binnenschoot! Yes!!
De meiden van Wilnis waren er echt naar van, er had meer in gezeten, dat voelden ze wel. Ze hebben ook met een fantastische mentaliteit gespeeld. Maar wij hebben gewonnen!
Wij weten nu weer dat we verschillende spelers aan boord hebben die kunnen scoren, dat we ook in noodgevallen een goed middenveld en dito verdediging kunnen neerzetten. Met deze winst houden we onze gedeelde koppositie voorlopig vast, maar pas op; Breukelen deed ook goede zaken en blijft ons op doelsaldo nog steeds voor!
Tot volgende week!
Groeten van uw verslaggever die hoopt dat Roel, de bliksemsnelle Bouwman vanaf nu weer elke wedstrijd meedoet!
Zaterdag hebben jullie je weer van je beste kant laten zien. In Wilnis was het koud en nat maar de wedstrijd die jullie hebben gespeeld was hartverwarmend. Keurig op tijd stonden jullie klaar en konden we de opstelling bekend maken. We hadden eindelijk Roel eens in het ware tenue binnen de ploeg! Diederik Bouter uit D6 viel in en Gijs speelde toch, ondanks zijn griepverschijnselen vrijdag. Jip, Tom en Bram konden niet meedoen.
De meiden van Wilnis MD1 waren duidelijk niet van plan om zich te laten piepelen. Vol overgave stortten zij zich in de strijd. D7 begon een beetje zoekend aan de partij. Veel passes kwamen niet goed aan, er was duidelijk wat geschoven met posities. Wilnis combineerde sterk en brak een paar keer goed uit, maar in onze achterhoede bleef de zaak keurig op slot. Diederik op links-back, was opgewassen tegen twee forse dames die beurtelings een poging deden hun rechtervleugel uit te buiten wat keer op keer mislukte. Tim stond weer als vanouds grondig op te ruimen. Een paar keer moest de bal over de zijlijn maar dikwijls ging het leer ook hoog naar de voorhoede. Anna en Roel vlogen een paar keer mooi weg op rechts. Bas en Knib deden hun best op links. Daan Vos scharrelde op alle fronten was kansjes bij elkaar. Gijs maakte zijn reputatie als vleugelspeler helemaal waar en liep een paar keer mooi door naar de achterlijn. Jiven had moeite om de stevige Winisserser meiden te passeren, het lukte wel een paar keer, samen met Don, maar ze weren toch vaak weer ingehaald en soms zelfs neergehaald. Gelukkig speelden we op kunstgras, erg fijn, zeker met het natte weer. Timo werd door het elftal al in de kleedkamer gecomplimenteerd voor zijn rol tijdens de training. Hij zit er lekker in en speelde ook een toffe wedstrijd. Ries maakte veelvuldig gebruik van zijn harde schot; in de eerste helft kwamen er meerdere kansen voor D7 simpelweg voort uit een harde en verre uitbal van onze keep.
Daan Vos liet zijn veters voorafgaand aan de wedstrijd strikken door de immer dienstbare coach. Die stelde wel een voorwaarde; Daan zou als contra-beleefdheid een doelpunt maken. Dat gebeurde niet maar wat Daan wel deed was ook een doelpunt waard: Tijdens een snelle uitbraak op links verschalkte hij een paar meidenbenen en legde daarna beheerst af op zijn naamgenoot; Daan Knibbeler scoorde de openingstreffer. Bij rust was het dus 1 - 0. Eervol voor beiden. Dat deze wedstrijd geen doelpuntenfestijn ging worden was allang duidelijk. Zaak dus om verstandig om te gaan met de voorsprong.
Vlak na rust had Wilnis geluk, nou ja, ze waren ook wel goed en heel erg gedreven. Een mooi opgebouwde aanval eindigde met een exclusief draaiballetje van een leuke blonde schutter: 1 - 1, de bal vloog in de verre hoek, uiterst laag. Onbereikbaar voor Ries, wel jammer. Pak op die bal, en er tegenaan maar weer.
De tweede helft was het stuivertje wisselen; keer op keer kregen we kansjes en moesten we de dames dicht bij ons doel dulden. Het bleef 1 -1 tot een paar minuten voor het einde. Maar toen was het Gijs, nog maar amper hersteld van griep die even stevig doordrukte en de verlossende 2 - 1 binnenschoot! Yes!!
De meiden van Wilnis waren er echt naar van, er had meer in gezeten, dat voelden ze wel. Ze hebben ook met een fantastische mentaliteit gespeeld. Maar wij hebben gewonnen!
Wij weten nu weer dat we verschillende spelers aan boord hebben die kunnen scoren, dat we ook in noodgevallen een goed middenveld en dito verdediging kunnen neerzetten. Met deze winst houden we onze gedeelde koppositie voorlopig vast, maar pas op; Breukelen deed ook goede zaken en blijft ons op doelsaldo nog steeds voor!
Tot volgende week!
Groeten van uw verslaggever die hoopt dat Roel, de bliksemsnelle Bouwman vanaf nu weer elke wedstrijd meedoet!
zondag 1 november 2009
Thuis tegen BVV, een wedstrijd met twee gezichten...
Wel wel wel... Gefeliciteerd maar weer. D7 heeft het weer geflikt. Vanochtend zagen zo'n 30 gasten de wedstrijd Victoria D7 tegen BVV'31 en de uitslag is bepaald op 4 - 1. Terecht? Jawel. Victoria was beter. Was het een goede wedstrijd? Niet meteen, later werd het beter. Leg uit!
De match begon op tijd maar de spelers niet. Een slaperige D7 selectie geloofde het aanvankelijk wel. De eerste tien minuten was het een rommeltje op het veld wat misschien wel werd versterkt doordat niet iedereen op de hem bekende positie kon starten. En Anna, die begon als reserve. Ik denk; de warming-up moet wat strenger en geconcentreerder de volgende keer. U bent gewaarschuwd! Het beginspel speelde zich af op de helft van Victoria en BVV kreeg moed toen ze al na 6 minuten konden scoren. Ries hield aanvankelijk de korte hoek dicht maar in tweede instantie was het vissen. Tim deed goed mee en verdedigde op de lijn maar het gat met het net was te groot voor de beiden heren. 0-1.
BVV voelde dat er wat te halen was en bleef aandringen. Inmiddels waren de Victorianen wel wat beter op temperatuur. De keeper moest zich helemaal links strekken en ging languit om de bal tegen de paal te tikken. Met wat geduw en gekluts werd het daarna gelukkig slechts een corner, maar de focus van Victoria werd beter. Timo kreeg in deze fase een harde bal in de maagstreek maar bleef op het veld om te spelen. Later zou hij nog eens stevig uithalen en was hij net als de vorige keer heel dicht bij een treffer.
D7 begon te knokken. Het spel bewoog zich meer naar de goede helft van het veld en er kwamen kansen. Gijs liet een paar hele mooie corners vliegen en bijna was het gelijk, maar voor het zover kwam hadden we al met het rustsignaal val de overigens zwak fluitende scheidsrechter van doen. (Hoezo zwak? Nou dat zal ik je vertellen; vader Bouwman hanteerde de vlag en dat deed hij overtuigend. Bovendien; klein is hij niet maar de scheidsrechter liet een aantal overduidelijke vlaggenshows voor buitenspelsituaties gewoon passeren. Heel vreemd.)
In de rust gaf Michael een duidelijke boodschap mee; ga ervoor vecten en dan winnen we, en dat is zeker. Het is ook gebeurd. Victoria brak een paar keer verrassend uit maar uiteindelijk kwamen twee goals uit fraaie uitgespeelde situaties met klasse inzet en afwerken van Jiven.
Hij tekende voor de 1-1 maar even later ook voor de 2-1! Super! Het niveau steeg met sprongen, er werd van tijd tot tijd professioneel gecombineerd en het werd weer het echte stoere D7 dat we te zien kregen. BVV liet zich niet onbetuigd en vocht terug, daarbij soms veel risico nemend. Prachtig. Maar Tim ruimde gewoon alles op, tikte ook een paar maal handig terug op Ries en met een goeie loeier die daarop volgde lag de bal alweer in de voeten van Knibbeler. Dan werd het dus opeens countervoetbal. Lang niet gek, vooral niet omdat Bas, Don en Vos daaruit fijne kansen zagen ontstaan. De opluchting was groot toen Don ontspannen 3-1 binnenschoot. Bas haalde enkele malen uit maar miste helaas net. Daan Vos bewees zich dit keer door vooral veel organisatie op het middenveld te doen.
Anna vocht voor haar leven in de achterhoede en schakelde menig uitbrekende BVV-er uit, met groot zelfvertrouwen ging ze geen enkel duel uit de weg.
Op de linker vleugel werkte Jip keihard hetgeen de tegenstander (hij leek een beetje op Kah) eenmaal zodanig frustreerde dat hij zich maar gewoon languit liet vallen. Geen overtreding natuurlijk! Gewoon gek gemaakt door een dijk van een links-back. Zo doe je dat.
Bij een van de aanvalletjes van Victoria meenden we Jiven een echte Schwalbe te zien maken... Dat moet hij toch nog eens uitleggen!!! De scheids zag er (ook) niets in dus ging het spel door. In een flits lag het leer alweer op de andere kant en brak er een BVV-er solo uit. Hij ging alleen en recht op onze keeper af die zich als een spin breed maakte en het korte lage schot gelukkig net buiten de palen wist te werken. Daan Vos had er een minuutje voor tijd nog geen genoeg van. Met een slalommende beweging zette hij de verdediging van BVV mooi te kakken en legde de bal sympathiek in het vriendelijk opverende net; 4 - 1!
Einde wedstrijd.
Punt van aandacht; de corners aan onze kant, dus bij ons doel leveren veel gevaar op. Niet altijd maar soms lopen er veel te veel tegenstanders vrij. En wordt de bal te laat weggewerkt. Kijk even naar de foto en ga er maar eens over in discussie met je ouders en met de trainer! Michael wil er vast en zeker iets over zeggen deze week. Staan jullie op deze foto nou juist goed, of juist niet!??
Overigens, jongens en meisjes; jullie realiseren je wellicht ook dat een trainer die twee keer per week met deze groep traint en de veld- directie doet intussen weet waar D7 toe in staat is. De samenwerking met het team is gewoon erg goed! Complimenten daarvoor, voor iedereen.
Dank voor de wedstijd, het was mooi, het kon beter. Daar blijven we aan werken!
Tot volgende week!
Groeten van jullie verslaggever, die hoopt dat er dit jaar geen enkel duel wordt afgelast!
PS1, het meisje rechts op de foto met de rode jas is (overduidelijk) het zusje van Madonna. Ze denkt er het hare van.
PS2, kijk even op de link van de competitiestand, onze D7 staat nu op een 3e plaats, als de uitslag van de wedstrijd tegen Victoria D7 nou ook eindelijk eens wordt verwerkt staan we 1e!!
De match begon op tijd maar de spelers niet. Een slaperige D7 selectie geloofde het aanvankelijk wel. De eerste tien minuten was het een rommeltje op het veld wat misschien wel werd versterkt doordat niet iedereen op de hem bekende positie kon starten. En Anna, die begon als reserve. Ik denk; de warming-up moet wat strenger en geconcentreerder de volgende keer. U bent gewaarschuwd! Het beginspel speelde zich af op de helft van Victoria en BVV kreeg moed toen ze al na 6 minuten konden scoren. Ries hield aanvankelijk de korte hoek dicht maar in tweede instantie was het vissen. Tim deed goed mee en verdedigde op de lijn maar het gat met het net was te groot voor de beiden heren. 0-1.
BVV voelde dat er wat te halen was en bleef aandringen. Inmiddels waren de Victorianen wel wat beter op temperatuur. De keeper moest zich helemaal links strekken en ging languit om de bal tegen de paal te tikken. Met wat geduw en gekluts werd het daarna gelukkig slechts een corner, maar de focus van Victoria werd beter. Timo kreeg in deze fase een harde bal in de maagstreek maar bleef op het veld om te spelen. Later zou hij nog eens stevig uithalen en was hij net als de vorige keer heel dicht bij een treffer.
D7 begon te knokken. Het spel bewoog zich meer naar de goede helft van het veld en er kwamen kansen. Gijs liet een paar hele mooie corners vliegen en bijna was het gelijk, maar voor het zover kwam hadden we al met het rustsignaal val de overigens zwak fluitende scheidsrechter van doen. (Hoezo zwak? Nou dat zal ik je vertellen; vader Bouwman hanteerde de vlag en dat deed hij overtuigend. Bovendien; klein is hij niet maar de scheidsrechter liet een aantal overduidelijke vlaggenshows voor buitenspelsituaties gewoon passeren. Heel vreemd.)
In de rust gaf Michael een duidelijke boodschap mee; ga ervoor vecten en dan winnen we, en dat is zeker. Het is ook gebeurd. Victoria brak een paar keer verrassend uit maar uiteindelijk kwamen twee goals uit fraaie uitgespeelde situaties met klasse inzet en afwerken van Jiven.
Hij tekende voor de 1-1 maar even later ook voor de 2-1! Super! Het niveau steeg met sprongen, er werd van tijd tot tijd professioneel gecombineerd en het werd weer het echte stoere D7 dat we te zien kregen. BVV liet zich niet onbetuigd en vocht terug, daarbij soms veel risico nemend. Prachtig. Maar Tim ruimde gewoon alles op, tikte ook een paar maal handig terug op Ries en met een goeie loeier die daarop volgde lag de bal alweer in de voeten van Knibbeler. Dan werd het dus opeens countervoetbal. Lang niet gek, vooral niet omdat Bas, Don en Vos daaruit fijne kansen zagen ontstaan. De opluchting was groot toen Don ontspannen 3-1 binnenschoot. Bas haalde enkele malen uit maar miste helaas net. Daan Vos bewees zich dit keer door vooral veel organisatie op het middenveld te doen.
Anna vocht voor haar leven in de achterhoede en schakelde menig uitbrekende BVV-er uit, met groot zelfvertrouwen ging ze geen enkel duel uit de weg.
Op de linker vleugel werkte Jip keihard hetgeen de tegenstander (hij leek een beetje op Kah) eenmaal zodanig frustreerde dat hij zich maar gewoon languit liet vallen. Geen overtreding natuurlijk! Gewoon gek gemaakt door een dijk van een links-back. Zo doe je dat.
Bij een van de aanvalletjes van Victoria meenden we Jiven een echte Schwalbe te zien maken... Dat moet hij toch nog eens uitleggen!!! De scheids zag er (ook) niets in dus ging het spel door. In een flits lag het leer alweer op de andere kant en brak er een BVV-er solo uit. Hij ging alleen en recht op onze keeper af die zich als een spin breed maakte en het korte lage schot gelukkig net buiten de palen wist te werken. Daan Vos had er een minuutje voor tijd nog geen genoeg van. Met een slalommende beweging zette hij de verdediging van BVV mooi te kakken en legde de bal sympathiek in het vriendelijk opverende net; 4 - 1!
Einde wedstrijd.
Punt van aandacht; de corners aan onze kant, dus bij ons doel leveren veel gevaar op. Niet altijd maar soms lopen er veel te veel tegenstanders vrij. En wordt de bal te laat weggewerkt. Kijk even naar de foto en ga er maar eens over in discussie met je ouders en met de trainer! Michael wil er vast en zeker iets over zeggen deze week. Staan jullie op deze foto nou juist goed, of juist niet!??
Overigens, jongens en meisjes; jullie realiseren je wellicht ook dat een trainer die twee keer per week met deze groep traint en de veld- directie doet intussen weet waar D7 toe in staat is. De samenwerking met het team is gewoon erg goed! Complimenten daarvoor, voor iedereen.
Dank voor de wedstijd, het was mooi, het kon beter. Daar blijven we aan werken!
Tot volgende week!
Groeten van jullie verslaggever, die hoopt dat er dit jaar geen enkel duel wordt afgelast!
PS1, het meisje rechts op de foto met de rode jas is (overduidelijk) het zusje van Madonna. Ze denkt er het hare van.
PS2, kijk even op de link van de competitiestand, onze D7 staat nu op een 3e plaats, als de uitslag van de wedstrijd tegen Victoria D7 nou ook eindelijk eens wordt verwerkt staan we 1e!!
Abonneren op:
Reacties (Atom)
